Bilim, gözlem yoluyla gerçekleri keşfeder. Sadece bilim değil, genel olarak akademi de gözlem yoluyla evrensel gerçekleri bulan ve bunları bilgi olarak biriktiren entelektüel bir faaliyet olarak tanımlanabilir.
Öte yandan, nesnelerin ve sistemlerin geliştirilmesi, akademiden ayrı bir entelektüel faaliyettir. Geliştirme, tasarım yoluyla yeni nesneler ve sistemler yaratarak maddi bolluğu ve teknolojik ilerlemeyi gerçekleştirir.
Genellikle, akademi aracılığıyla biriken bilginin geliştirmede kullanıldığı bir ilişki vardır.
Ayrıca, mühendislik gibi bazı akademik alanlar, geliştirme sırasında keşfedilen bilgiyi biriktirir. Bu alanlara uygulamalı bilimler denir ve bazen fizik gibi temel bilimlerden ayrılırlar.
Dolayısıyla, akademi gözlem yoluyla gerçeklerin keşfine odaklanırken, geliştirme tasarım yoluyla nesnelerin ve sistemlerin icadına odaklanır; her biri farklı entelektüel faaliyetleri temsil eder.
Ancak, akademinin kendi içinde, tasarım yoluyla icat etme entelektüel faaliyeti de mevcuttur.
Bu, çerçeve tasarımıdır.
Bilimde çerçeve tasarımının açık örnekleri, geosentrik ve heliosentrik teorilerdir.
Geosentrik ve heliosentrik teoriler, hangisinin gerçek olduğu konusunda rekabet eden hipotezler değildi. Onlar, gözlemlenen gerçeklere hangi kavramsal çerçevenin uygulanacağına dair tercihlerdi.
Değerleri, doğruluklarına göre değil, kullanışlılıklarına göre yargılandı ve her özel durum için kullanışlılığa dayanarak seçildiler.
Bu, gözlem yoluyla bir keşif değil, tasarım yoluyla kesinlikle bir icattır.
Newton mekaniği, görelilik teorisi ve kuantum mekaniği de çerçeve tasarımına örnektir. Bunlar da, doğruluklarına göre değil, farklı durumlar için kullanışlılıklarına göre seçilen kavramsal çerçevelerdir.
Bunlara paradigma kaymaları denir, ancak bunları düşüncede tam bir değişim olarak değil, faydalı seçeneklerin bir artışı olarak görmek daha doğrudur. Bu nedenle, onlara paradigma icatları veya paradigma inovasyonları demek daha uygun olabilir.
Sadece bilimde değil, çeşitli diğer akademik alanlarda da, bazen sadece gözlem yoluyla keşfedilmek yerine, yeni, son derece kullanışlı kavramsal çerçeveler icat edilir.
Bu şekilde düzenlendiğinde, tasarım yoluyla icat etme entelektüel faaliyetinin akademi içinde çok önemli bir konum işgal ettiği açıkça görülür.
Yetenek Kümelerindeki Farklılıklar
Gözlem yoluyla keşif ve tasarım yoluyla icat, birbirinden oldukça farklı entelektüel faaliyetlerdir. Bu nedenle, her biri belirgin bir yetenek kümesi gerektirir.
Akademide büyük paradigma inovasyonlarına yol açan kişiler, muhtemelen bu iki farklı yetenek kümesine sahipti.
Öte yandan, birçok bilim insanı ve araştırmacı, zaten icat edilmiş çerçeveler içinde gözlem yoluyla keşifler yapma entelektüel faaliyetinde yetenekliyse, makaleler yazarak takdir kazanabilir.
Bu nedenle, tüm bilim insanları ve araştırmacılar tasarım yoluyla icat etme yetenek kümesine sahip olmak zorunda değildir. Hatta, bu tür icatlara girişme veya bunun önemini öğrenme fırsatları muhtemelen bol değildir.
Bu sebeple, çoğu bilim insanının ve araştırmacının gözlem yoluyla keşif yetenek kümelerine yönelmesi ve çerçeve tasarımında önemli ölçüde yetenek kazanmamış olması şaşırtıcı değildir.
Yazılım Mühendisleri
Öte yandan, mesleği geliştirme olanlar da vardır. Bunun önde gelen bir örneği, geliştirmeyle uğraşan çeşitli mühendis türleridir.
Tasarım yoluyla icat etme yetenek kümesi, değişen derecelerde, ilgili alanlardaki mühendisler için temel bir beceridir. Dahası, bu beceriler günlük geliştirme çalışmalarıyla birikir.
Ancak, bu tür tasarım becerileri her alanda benzersiz uzmanlık gerektirir ve çok temel unsurlar dışında diğer alanlara kolayca uygulanamaz.
Özellikle, akademideki çerçeve tasarımı, soyut kavramları meta düzeyde yeniden yapılandırmayı içeren uzmanlaşmış bir alandır.
Bu nedenle, sadece bir tasarım yetenek kümesine sahip olmak, bunu çerçeve tasarımına uygulayabileceğiniz anlamına gelmez.
Ancak, mühendisler arasında yazılım mühendisleri benzersizdir. Bunun nedeni, soyut kavramları meta düzeyde yeniden yapılandırarak tasarlamanın, yazılım tasarımındaki rutin işlerinin bir parçası olmasıdır.
Bu nedenle, yazılım mühendisleri, akademik çerçeve tasarımı için gereken yetenek kümesine potansiyel olarak sahiptir.
Elbette, akademik çerçeve tasarımı gibi gelişmiş uygulamalar elde etmek için soyut kavram tasarımında üstün olmak gerekir.
Dahası, yeni tasarım modelleri üzerinde alışkanlıkla düşünen bireyler bu iş için çok uygun olacaktır.