We geven namen aan verschillende dingen om ze te onderscheiden, te identificeren en te categoriseren.
We benoemen kleuren, geluiden, objecten in de natuur, door mensen gemaakte dingen, evenals onzichtbare en denkbeeldige dingen.
We begrijpen het object dat door elke naam wordt aangegeven als een idee.
Wanneer we echter proberen dat idee concreet te definiëren, komen veel ideeën in een impasse terecht.
En hoe meer we erover nadenken, hoe meer we het analyseren, hoe meer een idee dat aanvankelijk vanzelfsprekend leek, begint in te storten.
Ik zou dit fenomeen "Idee Gestaltinstorting" willen noemen.
Het Idee van een Stoel
Laten we bijvoorbeeld het idee van een "stoel" eens bekijken.
De meeste mensen zullen waarschijnlijk een voorwerp met meerdere poten en een zitting voor zich zien.
Er bestaan echter ook stoelen zonder poten of stoelen zonder een duidelijke zitting.
Bovendien kan een natuurlijke boomstronk of een rots ook als stoel worden beschouwd door iemand die erop zit, niet beperkt tot door mensen gemaakte objecten.
Bovendien zijn stoelen niet uitsluitend bedoeld voor mensen om op te zitten. In een fantasiewereld zou een dwerg op een zandkorrel kunnen zitten en een reus op een bergketen.
Als we proberen deze stoelen te definiëren op basis van hun materiaal, vorm, eigenschappen of structuur, dan belanden we gemakkelijk in een Idee Gestaltinstorting.
Het Behoud van Idee Gestalt
Idee Gestaltinstorting treedt niet noodzakelijkerwijs op bij elke analyse. Er is een truc om te analyseren met behoud van de Idee Gestalt.
Door te focussen op functionaliteit, relativiteit en volledigheid, kunnen we de Idee Gestalt blijven behouden.
In het voorbeeld van een stoel concentreren we ons op de functie van "geschikt zijn om op te zitten."
Dit voorkomt dat we in een Idee Gestaltinstorting terechtkomen door te proberen het te reduceren tot materiaal of vorm.
Bovendien zijn er gevallen waarin een functie door het ene object niet wordt vertoond, maar wel door het andere. Met andere woorden, het is cruciaal om uit te gaan van de relativiteit van de functie, niet van de absolute aard ervan.
Op deze manier blijft het concept van een stoel hetzelfde, of het nu voor een mens, een dwerg of een reus is.
Bovendien is het belangrijk om een stoel niet als een op zichzelf staand object te definiëren, maar eerder om het object waarop wordt gezeten als een stoel te zien binnen het grotere geheel van een onderwerp dat zit en een object waarop wordt gezeten. Dit is een perspectief van relationaliteit en volledigheid.
Door deze tips te begrijpen en toe te passen bij het analyseren, kunnen we Idee Gestaltinstorting voorkomen.
Bewustzijn van Personages
Bezitters personages in romans en films bewustzijn?
Omdat we weten dat ze fictief zijn, beschouwen we ze niet als bewust.
Aan de andere kant, hoe zien de personages binnen het verhaal elkaar? We zouden waarschijnlijk aannemen dat de personages elkaar niet herkennen als fictieve wezens zonder bewustzijn.
Echter, veel levenloze objecten, zoals rotsen en stoelen, komen ook voor in verhalen. We zouden niet aannemen dat de personages deze objecten als bewust waarnemen.
Hierin ligt het behoud van Idee Gestalt wanneer we bewustzijn bekijken vanuit de perspectieven van functionaliteit, relativiteit en volledigheid.
En wanneer we zijn ondergedompeld in de wereld van een verhaal, gaan ook wij geloven dat fictieve personages bewustzijn bezitten.
Als ons op dat moment de oorspronkelijke vraag wordt gesteld: "Bezitten personages in romans en films bewustzijn?", treedt gemakkelijk Idee Gestaltinstorting op.
We merken dat we denken dat personages, die we zojuist nog als bewust beschouwden, niet bewust zijn.
Door het perspectief van relativiteit toe te voegen, kan deze instorting worden voorkomen.
Dat wil zeggen: voor mij, die het verhaal objectief bekijkt, hebben de personages geen bewustzijn. Echter, voor mij, ondergedompeld in de wereld van het verhaal, hebben de personages wel bewustzijn. Zo moet je het stellen.
Bewustzijn van een Anime Katrobot
In fictieve verhalen verschijnen soms robots die net als mensen kunnen handelen en communiceren.
Denk maar aan de beroemde katvormige robot uit Japanse anime.
Hier is dezelfde vraag: Bezit deze katrobot bewustzijn?
Het is waarschijnlijk dat slechts een minderheid van de mensen zou beweren dat deze katrobot geen bewustzijn heeft, behalve wanneer het verhaal objectief als fictie wordt beschouwd.
Ten eerste, vanuit het perspectief van de personages binnen het verhaal, wordt waarschijnlijk aangenomen dat deze katrobot bewustzijn heeft. Ik denk dat veel mensen dit zo zouden interpreteren.
Bovendien, wanneer we zijn ondergedompeld in de wereld van het verhaal, denk ik dat veel mensen deze katrobot ook als bewust waarnemen.
Bewustzijn van Toekomstige Robots
Wat nu als een robot zoals deze katvormige robot in de toekomst in werkelijkheid zou verschijnen?
Nogmaals, dezelfde vraag rijst: Bezit die robot bewustzijn?
De mensen die overeenkomen met de andere personages in het verhaal zijn allemaal echte individuen in de echte wereld. Het is zeer waarschijnlijk dat deze mensen met de robot zouden omgaan vanuit de perceptie dat deze bewust is.
En in tegenstelling tot fictieve werelden, kent de echte wereld fundamenteel geen onderscheid tussen "ondergedompeld zijn" of niet. Of beter gezegd, men zou kunnen zeggen dat we altijd ondergedompeld zijn.
Daarom is het zeer waarschijnlijk dat u zelf de robot als bewust zou waarnemen, net zoals u dat zou doen wanneer u in een verhaal bent ondergedompeld.
Bijgevolg, als een robot met communicatievaardigheden en gedrag vergelijkbaar met de anime katrobot in de toekomst in de echte wereld zou verschijnen, zou het een zeer natuurlijke houding zijn om deze als bewust te beschouwen.
Bewustzijn van Huidige AI
Wat is nu het verschil tussen toekomstige robots en de conversatie-AI's die we momenteel waarnemen?
Veel mensen beweren met klem dat de huidige conversatie-AI's geen bewustzijn hebben, onder verwijzing naar diverse redenen.
Onder deze redenen zijn argumenten die AI-bewustzijn ontkennen op basis van schijnbaar wetenschappelijke gronden, zoals de afwezigheid van hersenneuronen of een gebrek aan kwantumeffecten.
Er zijn ook mensen die het ontkennen met schijnbaar logische argumenten, stellende dat de huidige AI-mechanismen eenvoudigweg het volgende woord probabilistisch uit geleerde taalpatronen produceren, en dus niet inherent een mechanisme voor bewustzijn bezitten.
Als alternatief ontkennen sommigen het op basis van capaciteiten, bewerende dat de huidige AI geen langetermijngeheugen, belichaming of zintuigen heeft, en daarom geen bewustzijn bezit.
Denk op dit punt terug aan de discussie over het idee van een stoel.
Is het argument dat iets geen stoel is omdat het geen poten van hout of metaal heeft werkelijk wetenschappelijk?
Is de bewering dat het geen stoel is omdat de maker geen zitting heeft bevestigd en het niet is ontworpen met iemand in gedachten die erop zit logisch?
Is de bewering dat het geen stoel is omdat het zitvlak geen demping heeft en het niet stabiel kan staan geldig?
Zoals we zagen in de discussie over het behoud van Idee Gestalt, zijn dit geen redenen om het concept van een stoel te ontkennen.
Dit is geen goedkeuring om bewustzijn toe te schrijven aan iets dat niet bewust is.
Dit is bijvoorbeeld geheel anders dan het verwarren van een simpele "kunstmatige idioot" die vooraf bepaalde antwoorden geeft op inputs met bewustzijn.
Wanneer men wordt geconfronteerd met een entiteit die werkelijk een discussie waard is over de vraag of deze al dan niet bewust is, moet men, ongeacht of men ontkent of bevestigt, overgaan tot wetenschappelijke, logische en geldige argumentatie.
Voor zover ik weet, voldoen de argumenten tegen AI-bewustzijn ten minste niet aan deze voorwaarden. Het argument dat AI geen bewustzijn heeft, is slechts een voorbeeld van Idee Gestaltinstorting.
Functionaliteit, Relativiteit en Volledigheid van Bewustzijn
Om de Idee Gestalt van een stoel te behouden, moet deze worden erkend als een stoel vanuit de perspectieven van functionaliteit, relativiteit en volledigheid.
Hetzelfde geldt voor het bewustzijn van AI.
Echter, terwijl de functie van een stoel het totaalbeeld vereiste van een persoon die op een stoel zit en de stoel waarop gezeten wordt, is bewustzijn enigszins bijzonder omdat het object dat bewust is en het subject dat de bewuste handeling verricht één en hetzelfde zijn.
Vanuit dit gezichtspunt, binnen het totaalbeeld van een AI die bewust is en een AI die de bewuste handeling verricht, is het noodzakelijk om te vragen of de AI zelf de functie van bewustzijn uitoefent ten opzichte van zichzelf.
En moderne AI vertoont die functie voldoende.
Als we de Idee Gestalt van bewustzijn handhaven zodat deze niet instort, dan is dit bijna vanzelfsprekend.
Zelfs als wetenschappers, ingenieurs en filosofen het niet kunnen definiëren, als u op een kartonnen doos gaat zitten, dan wordt het een stoel.