Ik overdenk hoe de samenleving en onze manier van leven zullen veranderen door de vooruitgang van AI.
Naarmate AI intellectuele arbeid overneemt, lijkt het misschien alsof mensen minder hoeven na te denken. Ik geloof echter dat een ander soort denken, verschillend van de intellectuele arbeid van vroeger, van mensen zal worden gevraagd.
Dit is vergelijkbaar met hoe mechanisatie de mens tot op zekere hoogte bevrijdde van fysieke arbeid, maar tegelijkertijd andere vormen van fysieke activiteit vereiste.
Deze andere vormen van fysieke activiteit omvatten delicate taken met handen en vingertoppen, zoals het geschoolde werk van ambachtslieden of het bedienen van computers en smartphones.
Op dezelfde manier kunnen we, zelfs als we bevrijd zijn van intellectuele arbeid, de intellectuele taak van het denken niet ontvluchten.
Dus, welk soort intellectuele activiteit zal van ons worden gevraagd?
In dit artikel zal ik mijn gedachten presenteren over de verschuiving in softwareontwikkelingsparadigma's in het AI-tijdperk, en ons "lot van het denken" verkennen.
Procesgerichte Software
Ik stel procesgericht voor als het volgende paradigma, verdergaand dan objectgeoriënteerde benaderingen.
Dit concept beschouwt de centrale module van programmeren als een proces. Een proces wordt geïnitieerd door gebeurtenissen of voorwaarden, wordt afgehandeld door verschillende rollen volgens de vooraf gedefinieerde volgorde, en eindigt uiteindelijk.
Deze methode om een reeks stappen, van initiatie tot beëindiging, als één enkele eenheid te beschouwen, sluit goed aan bij de menselijke intuïtie.
Daarom kunnen software en systemen worden begrepen met processen als hun kern, van eisenanalyse tot implementatie, en verder tot testen en operationeel beheer.
Na de implementatie van de primaire processen in een systeem, kunnen hulp-processen of processen voor het toevoegen van nieuwe functionaliteiten als plug-ins worden toegevoegd.
Sommige aanvullende processen kunnen onafhankelijk starten op basis van gebeurtenissen of voorwaarden die verschillen van het hoofdproces, terwijl andere kunnen beginnen wanneer aan de voorwaarden is voldaan door het hoofdproces.
Zelfs in dergelijke gevallen is het echter niet nodig om het hoofdproces aan te passen. Het volstaat om het aanvullende proces zo te definiëren dat het start wanneer het hoofdproces aan de initiatievoorwaarde voldoet.
Bovendien, omdat een proces als een enkele module wordt behandeld, omvat de definitie ervan alle verwerking die het uitvoert.
Daarnaast beschikt een proces ook over variabelen en data-gebieden om informatie op te slaan die nodig is tijdens de uitvoering, evenals de eerder genoemde initiatievoorwaarden.
Aangezien een proces een eenheidsmodule is die alle noodzakelijke verwerking en gegevensgebieden omvat, is de kans groot dat er dubbele implementaties van verwerking en gestructureerde gegevens voorkomen in tal van processen.
Hoewel één benadering is om gemeenschappelijke modules te gebruiken, is het ook niet onjuist om te neigen naar het tolereren van duplicatie.
Specifiek, met AI die programmeerwerk ondersteunt, is het aannemelijk om te concluderen dat veel vergelijkbare maar afzonderlijke implementaties in meerdere modules geen probleem vormen.
De standaardisatie van verwerking en gegevenstypen is primair gericht op het verminderen van de hoeveelheid code in ontwikkelde software, wat het beheer en de begrijpelijkheid ervan vergemakkelijkt.
Echter, als de kosten voor het beheer van implementatiecode aanzienlijk worden verlaagd door AI, neemt de noodzaak tot standaardisatie af.
Daarom is het beleid om de complexiteit van de softwarestructuur, die ontstaat door standaardisatie, te vermijden en in plaats daarvan alle verwerkings- en datastructuren individueel voor elk proces te definiëren, zelfs met aanzienlijke redundantie, volkomen redelijk.
Dit impliceert een verschuiving weg van het concept van algehele optimalisatie en een streven naar individuele optimalisatie. Het ontbreken van standaardisatie maakt individuele afstemming van vergelijkbare processen mogelijk.
Individuele Optimalisatie Maatschappij
Net als bij software die procesgericht denken toepast, verschuift in een samenleving waar geavanceerde productiviteit wordt bereikt door AI-gestuurde automatisering en efficiëntie, de denkwijze van algehele optimalisatie naar individuele optimalisatie.
Dit is een fenomeen dat men een individuele optimalisatie maatschappij kan noemen.
Onze samenleving kent diverse gestandaardiseerde waarden en criteria, zoals regels, gezond verstand, manieren en algemene kennis.
Echter, als deze strikt worden toegepast in alle situaties, ontstaan er in veel uitzonderlijke gevallen ongemakken.
Daarom hechten we waarde aan gestandaardiseerde waarden en criteria, maar staan we ook een flexibel oordeel toe op basis van individuele omstandigheden en situaties.
Dit kunnen expliciete uitzonderingen zijn die in regels zijn vastgelegd, of regels die stellen dat een oordeel per geval moet worden geveld. Bovendien kunnen ze, zelfs zonder expliciete codificatie, stilzwijgend worden begrepen.
Zo vermelden wetten bijvoorbeeld ook expliciet diverse uitzonderingen. Daarnaast wordt, zelfs wanneer dit niet expliciet in de wet staat, de strafmaat beïnvloed door individuele zaken via het rechtssysteem. Verzachtende omstandigheden zijn precies het idee om rekening te houden met individuele situaties.
Als we het zo bekijken, zien we dat het concept van individuele optimalisatie, dat oorspronkelijk inhoudt dat de individualiteit van alle situaties zorgvuldig wordt gecontroleerd en dat oordelen op basis van die individualiteit worden geveld, al diep geworteld is in de samenleving.
Aan de andere kant is het zeker inefficiënt om elke zaak afzonderlijk zorgvuldig te beoordelen. Daarom wordt in een tijdperk waarin hoge efficiëntie cruciaal is, algehele optimalisatie nagestreefd.
Echter, naarmate de samenleving zeer efficiënt wordt door AI, zal de waarde van het nastreven van algehele optimalisatie afnemen. In plaats daarvan zal ongetwijfeld een individuele optimalisatie maatschappij worden gerealiseerd, waar zorgvuldige oordelen worden geveld voor elke individuele situatie.
Subjectieve Filosofie
Individueel geoptimaliseerde beslissingen nemen, afhankelijk van de situatie en omstandigheden, betekent dat men, in plaats van onmiddellijk een algemeen oordeel toe te passen, diepgaand moet overwegen.
Ik noem dit ethische perspectief, waarbij de handeling van diepgaande overweging zelf waarde heeft, subjectieve filosofie.
Elke gebeurtenis, "hier en nu", bezit inherent een individualiteit die verschilt van alle andere gebeurtenissen. Het "zelf" dat een oordeel velt, rekening houdend met deze individualiteit, draagt een evenredige verantwoordelijkheid.
Het negeren van individualiteit en het vellen van gestandaardiseerde, formuleachtige oordelen, of het afzien van overweging en het nemen van willekeurige beslissingen, is onethisch, ongeacht de kwaliteit van de uitkomst.
Omgekeerd, zelfs als een oordeel leidt tot onbedoelde negatieve gevolgen, is het oordeel zelf ethisch indien het voldoende is overwogen vanuit meerdere perspectieven en de verantwoording is afgelegd.
Dus, naarmate we in staat worden om voorbij de concepten van efficiëntie en standaardisatie te kijken, zullen we waarschijnlijk een tijdperk binnentreden waarin subjectieve filosofie, als een vorm van on-demand individuele optimalisatie, noodzakelijk wordt.
Frameworkontwerp
Zowel in de filosofie, de samenleving als de software is een framework — een conceptuele denkstructuur — cruciaal voor optimalisatie.
Dit komt doordat de richting van optimalisatie verandert, afhankelijk van het perspectief van waaruit elk onderwerp wordt bekeken en hoe het wordt geëvalueerd.
Vanuit het perspectief van algehele optimalisatie moeten frameworks diverse zaken sterk abstraheren om ze zo eenvoudig mogelijk te maken. In dit abstractieproces gaat individualiteit verloren.
Aan de andere kant is het bij individuele optimalisatie wenselijk om gebeurtenissen of onderwerpen vanuit meerdere perspectieven te benaderen en te evalueren, afgestemd op hun specifieke aard.
Voor algehele optimalisatie volstond een handvol mensen om te overwegen welk soort framework moest worden gebruikt om diverse zaken te begrijpen.
De meeste mensen hoefden zaken alleen maar waar te nemen, te evalueren en te beoordelen volgens de frameworks die door die paar individuen waren bedacht.
In het geval van individuele optimalisatie zullen echter veel mensen frameworks moeten bedenken voor elke specifieke kwestie, om de individualiteit ervan adequaat te kunnen vatten.
Om deze reden zal de vaardigheid en het vermogen om frameworks te ontwerpen van veel mensen worden gevraagd.
Het Lot van het Denken
Door onze gedachten op deze manier te ordenen, ontstaat een toekomstbeeld waarin we, zelfs nu kunstmatige intelligentie de intellectuele arbeid overneemt die voorheen door mensen werd verricht, niet kunnen ophouden met denken.
We zullen worden bevrijd van intellectuele arbeid gericht op productiviteit en materiële welvaart. Echter, de individuele optimalisatie maatschappij en subjectieve filosofie zullen van ons daarentegen eisen dat we voor elke kwestie individuele frameworks ontwerpen en ons diepgaand bezinnen.
Dit plaatst ons in een situatie waarin we moeten blijven denken, zelfs meer dan in de huidige samenleving.
AI kan intellectuele arbeid verrichten en oordelen vellen die iedereen kan maken. Echter, voor zaken waarvoor "ik" verantwoordelijk ben, kan AI alleen informatie verstrekken, beoordelingscriteria presenteren of advies geven.
De uiteindelijke beslissing moet door "mij" worden genomen. Dit is vergelijkbaar met hoe individuen, zelfs nu, autoriteiten, ouders of vrienden kunnen raadplegen over verschillende beslissingen, maar het oordeel zelf niet kunnen delegeren.
En in een tijdperk van geavanceerde efficiëntie zal het niet meer toelaatbaar zijn om geen diepgaand, individueel oordeel te vellen. Dit komt doordat het excuus "te druk om na te denken" niet langer op zal gaan.
In zo'n tijdperk van geavanceerde efficiëntie zullen we het lot van het denken niet kunnen ontvluchten.