De technologie die het mogelijk maakt virtuele computers op een computer te laten draaien, wordt virtuele-machinetechnologie genoemd.
Met virtuele-machinetechnologie kunnen bijvoorbeeld meerdere computers virtueel worden bediend op één enkele fysieke computer.
Als alternatief kan een computer met een andere architectuur dan een fysieke computer worden geëmuleerd.
Vergelijkbaar met virtuele machines is het ook mogelijk om virtuele intelligentie bovenop daadwerkelijke intelligentie te realiseren. Wij noemen dit virtuele intelligentie.
Wanneer men bijvoorbeeld een gesprek tussen meerdere personen voorstelt, of wanneer men de rol van een ander persoon speelt, tonen mensen de vaardigheid van virtuele intelligentie.
Conversationele AI bezit ook de vaardigheid van virtuele intelligentie. Bij het genereren van dialoog tussen twee mensen, of bij het instrueren van een personage om te reageren, is het duidelijk dat de huidige kunstmatige intelligentie een hoog niveau van virtuele intelligentievaardigheid bezit.
Intelligentie-orkestratie
In computersystemen kan systeemorkestratie worden bereikt door het gebruik van virtuele machines.
Systeemorkestratie maakt de on-demand constructie en uitvoering mogelijk van gedistribueerde samenwerkingssystemen, die worden gerealiseerd door talloze computers met diverse specificaties en functies te combineren.
Dit maakt flexibele wijzigingen in de configuratie van gedistribueerde samenwerkingssystemen mogelijk, waardoor verbeteringen en het toevoegen van functies eenvoudiger wordt.
Momenteel wordt bij de toepassing van conversationele AI soms een methode gebruikt waarbij meerdere AI's met verschillende rollen worden gecombineerd om organisatorische taken uit te voeren.
In dit geval wordt door het toepassen van systeemorkestratietechnologie het eveneens eenvoudig om de rollen en combinaties van meerdere AI's flexibel te wisselen, waardoor verbeteringen en het toevoegen van functies eenvoudiger worden.
Aan de andere kant is het door het toepassen van virtuele intelligentie mogelijk om intelligentie-orkestratie te bereiken in plaats van systeemorkestratie.
Dit betekent dat één enkele AI als de daadwerkelijke entiteit wordt gebruikt, terwijl binnen de verwerking van die AI meerdere virtuele intelligenties met verschillende rollen worden gecombineerd om organisatorische taken uit te voeren.
Het combineren van meerdere AI's via systeemorkestratie vereist systeemontwikkeling.
In tegenstelling hiermee kan intelligentie-orkestratie worden voltooid met slechts promptinstructies, waardoor systeemontwikkeling niet nodig is.
Door instructies te geven via een reguliere chatinterface, kunnen organisatorische taken worden bereikt via intelligentie-orkestratie.
Dit maakt nog flexibelere en snellere verbeteringen en het toevoegen van functies mogelijk dan met systeemorkestratie.
Ultieme Beraadslaging
Het nut van intelligentie-orkestratie beperkt zich niet tot het elimineren van systeemontwikkeling wanneer AI in staat wordt gesteld organisatorische taken uit te voeren.
Door AI te instrueren om "te denken" met behulp van haar intelligentie-orkestratiemogelijkheden, wordt zij aangemoedigd tot beraadslaging.
Deze beraadslaging gaat niet over het combineren van meerdere stukjes informatie, maar over het combineren van meerdere perspectieven.
Bovendien is het door het benutten van de kenmerken van intelligentie-orkestratie mogelijk om de AI te instrueren om herhaaldelijk te itereren op het verbeteren en toevoegen van functies, of zelfs het slopen en opnieuw opbouwen, van de rollen en structuren van meerdere virtuele intelligenties.
Dit maakt vallen en opstaan in de methode van beraadslaging zelf mogelijk, wat leidt tot ultieme beraadslaging.
Ultieme beraadslaging kan misverstanden en fouten verminderen, de denkprecisie verbeteren en de reikwijdte van het denken verbreden door middel van veelzijdige perspectieven. Bovendien kan de chemische reactie van het combineren van talloze stukjes informatie en perspectieven leiden tot nieuwe ontdekkingen en de expressie van creativiteit.
Conclusie
Virtuele intelligentie stelt een enkel AI-model in staat om kennis die relevant is voor rollen en taken te wisselen tijdens het beraadslagen, waardoor geavanceerde organisatorische intellectuele activiteiten mogelijk worden zonder de noodzaak van systeemorkestratie.
Door georganiseerde beraadslaging kan AI mislukte ervaringen analyseren en accumuleren om haar eigen kennis bij te werken, en binnen de grenzen van invoertokens voor kortetermijngeheugen kan het kennis samenvatten en verouderde informatie organiseren.
Dit zal het aantal gevallen waarin AI daadwerkelijk als menselijke vervanger kan dienen voor taken in zakelijke omgevingen drastisch vergroten.