Kadhangkala, kita ngrasa kanthi naluri menawa ana sawijining bab sing bener, nanging angel banget kanggo ngaturake kanthi logis.
Ing kasus kaya ngono, kita kepeksa ngaturake intuisi kita kanthi tembung-tembung sing lugu lan intuitif. Sanajan wong-wong sing padha-padha nduweni intuisi kuwi bisa setuju, nanging kita ora bisa entuk kesepakatan saka wong-wong sing ora yakin utawa sing nduweni panemu sing beda.
Menawi kita mboten saget ngaturaken kanthi logis, kita kedah pados cara kangge ngleksanakaken. Menawi mboten, kita badhe kepeksa nglirwakaken panemu ingkang benten utawi ngedalaken tiyang-tiyang ingkang skeptis saking dhiskusi, ingkang saged njalari pamisahan sosial lan wujud kekerasan sosial.
Salajengipun, masalah muncul nalika sawijining bab sing kita rasa bener kanthi intuitif ora bisa dijelasake kanthi tembung sing cukup: ana risiko dicap minangka subjektif, sewenang-wenang, utawa idealis kanthi imajinasi murni. Yen ana kahanan sing ora mesthi, bisa uga dicap minangka optimis utawa pesimis.
Sawaliké, ana kasus nalika wong-wong sing duwe pandangan skeptis utawa nglawan bisa njlèntrèhaké posisi kanthi logis. Iki ndadèkaké kita ing posisi sing luwih ora nguntungaké. Yen wong-wong mau nyaplok pandangan kita kaya sing wis dijelasaké ing ndhuwur, pihak katelu sing ngamati diskusi bakal ngertèni argumèn kita sing wis dicap lan luwih ringkih nglawan argumèné wong-wong mau sing logis lan luwih kuwat.
Iki ditambah maneh karo bias sing nganggep ana kesenjangan antarane intuisi lan logika—sawijining kapercayan sing wis mendarah daging yen logika iku bener lan intuisi ora bisa dipercaya.
Nanging, bab-bab sing kanthi naluri dirasakake bener kudune, ing akeh kasus, bisa dijelasake kanthi logis bener. Intuisi lan logika ora kontradiktif; kita mung durung nemokake cara kanggo nyambungake.
Alasan kenapa panemu sing nentang bisa diterangake kanthi logis amarga ana bedane ing premis dhasar, tujuan, utawa asumsi babagan kahanan sing ora mesthi. Mula, nerangake kanthi logis babagan sing kanthi intuitif dirasakake bener ing premis, tujuan, lan asumsi sing beda ora ateges kontradiksi.
Sawise loro-lorone bisa njlentrehake panemune kanthi logis, diskusi banjur bisa fokus marang apa sing kudu ditindakake babagan premis, tujuan, lan asumsi kasebut. Iki ngidini pihak katelu sing ngamati debat bisa nyatakake panemune adhedhasar persetujuan karo premis, tujuan, lan asumsi kasebut, tinimbang dipengaruhi dening label utawa kekuwatan argumen sing dirasakake.
Kanggo njlentrehake kanthi logis babagan sing kanthi intuitif kita rasa bener, kita kudu nemokake apa sing diarani "kristal intelektual."
Kacekel Psikis Kapentingan Nasional
Ing kene, aku arep nyedhiyakake sawijining conto kristal intelektual. Iki gegayutan karo cita-cita perdamaian donya lan panjelasan logis babagan kapentingan nasional minangka kontra-argumen.
Umumé, perdamaian donya kanthi intuitif dianggep minangka bab sing dikarepake, nanging ing ngarep realisme kapentingan nasional ing komunitas internasional sing nyata, asring ditolak minangka cita-cita sing ora bisa digayuh.
Cekakipun, kepentingan nasional inggih punika kahanan ingkang nguntungaken kangge kalangsungan lan kamakmuran sawijining bangsa.
Menawi wonten kalih pilihan, milih ingkang langkung nguntungaken dipunanggep minangka kaputusan ingkang selaras kaliyan kepentingan nasional.
Nanging, nalika kita ngucapake pilihan kasebut nguntungake kanggo kalangsungan urip lan kamakmuran sawijining negara, ing wektu apa kita ngrujuk marang keuntungan iki?
Sacara historis, ana kasus nalika kalah perang nyebabake kalangsungan urip negara sajrone wektu sing suwe.
Uga, kamakmuran sawijining bangsa, bisa uga, nyebabake ambruke.
Iki nuduhake ora bisa diprediksi kapentingan nasional.
Salajengipun, istilah "kepentingan nasional" asring dipunginakaken déning tiyang-tiyang ingkang ngupados ngarahaken keputusan dhateng ekspansi militèr utawi kebijakan keras nglawan bangsa sanès.
Menawi boten saged dipunprakirakaken, kepentingan nasional namung saged dipunanggep minangka retorika kangge meksa kaputusan perang—pilihan ingkang boten mesthi ingkang lumrahipun tiyang badhe nyingkiri.
Mula, menawi satunggaling tiyang saestu ngersakaken kalangsungan gesang lan kamakmuran sawijining bangsa ingkang jangka panjang, fokus dhumateng kepentingan nasional minangka indikator punika boten wonten gunanipun.
Sing kudu dadi fokus yaiku perdamaian permanen, tata kelola, kamakmuran ekonomi, lan manajemen risiko.
Manawa katentreman langgeng katindake, pamarentah domestik lumaku kanthi becik, ekonomi cukup makmur, lan kahanan ora mesthi bisa dikendhaleni ing tingkat sing bisa diatur, mula sawijining bangsa bisa kanthi gampang nggayuh kalangsungan urip lan kamakmuran.
Menapa malih, ngupayakake kepentingan nasional punika sanès akumulasi progresif. Punika spekulatif, minggah menawi kasil lan mudhun menawi gagal.
Mula, ora rasional nggunakake kapentingan nasional—konsep sing ora bisa diprediksi sing digunakake minangka retorika perang, tanpa akumulasi progresif—minangka indikator.
Nanging, kita kudu mikir lan ngupayakake cara kanggo nggawe perdamaian permanen, tata kelola, kamakmuran ekonomi, lan manajemen risiko bisa diwujudake dadi akumulasi progresif.
Iki dudu tegese nggawe indikator kanggo ngukur lan ngatur drajat aspek-aspek kasebut.
Tegesé nglumpukaké kawruh lan teknologi kanggo nggayuh tujuan-tujuan kasebut. Lan kawruh lan teknologi iki, menawa digunakaké déning bangsa liya, bakal luwih nguntungaké.
Amargi menika, akumulasi kawruh lan teknologi ingkang kados makaten dados akumulasi progresif.
Sabanjure, kawruh lan teknologi sing diupayakake kanggo kepentingan nasional ora duwe kualitas iki. Iki amarga yen negara liya nggunakake, negara dhewe dadi rugi.
Kan ngono, kawruh lan teknologi kanggo kepentingan nasional ora bisa akumulasi kanthi progresif.
Nimbang babagan iki, ngupayakake kepentingan nasional bisa uga ngrusak kalangsungan urip lan kamakmuran jangka panjang sawijining bangsa. Mesthine, bakal ana kahanan ing jangka pendek ing ngendi keputusan kudu digawe adhedhasar kepentingan nasional minangka kasunyatan.
Nanging, paling ora, strategi jangka panjang kanggo kepentingan nasional iku ilusi lan gagasan sing ora rasional. Ing jangka panjang, strategi ngamanake kalangsungan urip lan kamakmuran liwat akumulasi progresif iku rasional.
Kepentingan nasional iku kaya nyekel kalangsungan urip lan kamakmuran jangka panjang sawijining bangsa minangka sandera.
Katone padha karo fenomena sing dikenal minangka Sindrom Stockholm, nalika sandera kanthi psikologis mbela penjahate kanggo kalangsungan urip dhewe.
Kayane kita kadang bisa tiba ing kahanan kacekel psikis kanthi yakin yen ora ana cara liya.
Matematika Alamiah
Analisis iki ora mung argumen kanggo negesake perdamaian donya utawa kanggo mbantah panemu sing nentang.
Iki minangka model logis objektif, padha karo matematika. Mula, iki ora negesake manawa perdamaian donya iku rasional ing kabeh kahanan. Ing jangka pendek, iki ngakoni manawa konsep kayata kepentingan nasional bisa migunani ing pirang-pirang konteks.
Iki amarga efek bedane kumulatif saya gedhe sajrone wektu sing luwih suwe, nanging luwih cilik ing jangka pendek.
Nanging, ing jangka panjang, mesthi bakal ana titik nalika konsep kepentingan nasional dadi ora rasional. Iki minangka fakta matematika adhedhasar logika.
Sanajan angel ngaturake iki ing notasi matematika formal, kekuwatan struktur logise tetep ora owah sanajan ora bisa diaturake kanthi formal.
Aku nyebut ekspresi logika sing kuwat kanthi matematika ing basa alami minangka matematika alami.
Conto sadurunge nduweni daya amarga diargumentasikake ing struktur adhedhasar matematika alami iki.
Kanthi nemokake kristal intelektual sing nduweni struktur matematika, kita bisa kanthi logis njlentrehake apa sing kanthi intuitif kita rasa bener.
Dudutan
Mesthi wae, intuisi ora mesthi bener.
Nanging, gagasan menawa intuisi iku mesthi gampang salah utawa ora rasional iku salah ngerteni sipat sejatiné.
Yen intuisi adu-adu karo panjelasan logis sing wis ana, ana kamungkinan gedhe yen kristal intelektual lagi turu.
Kanthi nemokake struktur matematika sing bisa ngungkapake evaluasi intuitif liwat logika verbal, kita nggali kristal-kristal iki.
Yen kasil, kita bisa nyajekake argumen sing ora mung narik kawigaten sacara intuitif nanging uga rasional sacara logis.
Lan iku, mesthine, bakal dadi langkah maju ing kemajuan intelektual kita, sing ndadekake kita bisa maju.