Aku wis mikir babagan kepiye majuning AI bakal ngowahi masyarakat lan cara urip kita.
Nalika AI njupuk alih pakaryan intelektual luwih akeh, mesthine manungsa ora perlu mikir maneh. Nanging, aku percaya yen jinis pamikiran sing beda tinimbang sing biasane kita anggep minangka pakaryan intelektual bakal dibutuhake dening manungsa.
Iki padha karo kepiye manungsa umume dibebasake saka pakaryan fisik liwat mekanisasi, nanging diwajibake melu jinis kegiatan fisik sing beda.
Jinis-jinis kegiatan fisik sing beda-beda iki kalebu pakaryan sing alus kanthi tangan lan pucuk driji. Iki bisa dadi pakaryan trampil kaya sing ditindakake dening tukang, utawa ngoperasikake komputer lan smartphone.
Kajaba iku, sanajan kita dibebasake saka pakaryan intelektual, kita ora bisa uwal saka tugas intelektual kanggo mikir.
Dadi, kegiatan intelektual jinis apa sing bakal dibutuhake?
Ing artikel iki, aku bakal nyedhiyakake gagasan babagan owah-owahan paradigma ing pangembangan piranti lunak ing jaman AI, lan njelajah takdir kita minangka makhluk sing kudu mikir.
Piranti Lunak Orientasi-Proses
Aku ngusulake orientasi-proses minangka paradigma sabanjure, ngluwihi orientasi-objek.
Iki minangka pendekatan ing ngendi modul pusat pamrograman yaiku proses. Proses dipicu dening acara utawa kahanan, diproses dening macem-macem peran miturut urutan sing ditetepake ing proses kasebut, lan pungkasane rampung.
Mikirake kabeh aliran iki, saka wiwitan nganti pungkasan, minangka unit tunggal cocog karo intuisi manungsa.
Amarga iki, piranti lunak lan sistem bisa dimangerteni utamane liwat proses, saka analisis persyaratan nganti implementasi, lan uga nganti tes lan operasi.
Sawise ngimplementasikake proses utama ing sawijining sistem, proses tambahan utawa proses kanggo nambah fungsionalitas anyar bisa dilebokake.
Sawetara proses tambahan bisa diwiwiti kanthi acara utawa kahanan sing ora gumantung saka proses utama, dene liyane bisa diwiwiti nalika kahanan wis ketemu dening proses utama.
Nanging, sanajan ing kasus kasebut, ora perlu ngowahi proses utama. Cukup kanggo nemtokake proses tambahan kanggo miwiti nalika proses utama nyukupi kahanan wiwitan.
Salajengipun, amarga proses dianggep minangka modul tunggal, definisi proses kalebu kabeh pangolahan sing ditindakake.
Ora mung kuwi, nanging proses uga ngemot kahanan wiwitan sing kasebut ing ndhuwur, uga variabel lan area data kanggo nulis informasi sing dibutuhake sajrone pangolahan.
Amarga proses dianggep minangka modul unit lan ngemot kabeh pangolahan lan area data sing dibutuhake, ana kemungkinan dhuwur kanggo implementasi pangolahan lan data terstruktur sing berlebihan ing pirang-pirang proses.
Salah sawijining pilihan yaiku nggawe modul umum iki, nanging ora salah yen malah nyetir menyang arah ngidini redhundansi.
Utamane kanthi AI sing mbantu pamrograman, bisa uga ana akeh implementasi sing padha nanging beda ing macem-macem modul bisa uga ora dadi masalah.
Umume jinis pangolahan lan data utamane nduweni tujuan kanggo nyuda jumlah kode program ing piranti lunak sing dikembangake, supaya luwih gampang ngatur lan ngerti.
Nanging, yen biaya ngatur kode implementasi dikurangi sacara signifikan dening AI, kabutuhan kanggo umum dadi suda.
Mula, kabijakan ngindhari kompleksitas ing struktur piranti lunak amarga umum lan malah nemtokake kabeh pangolahan lan struktur data kanthi individu kanggo saben proses, sanajan kanthi akeh redundansi, pancen cukup.
Iki nuduhake owah-owahan saka pola pikir optimasi global dadi optimasi individu. Iki amarga ora ana umum ngidini tuning individu saka proses sing padha ing modul sing beda.
Masyarakat sing Dioptimasi Sacara Individu
Kaya piranti lunak sing ngetrapake pamikiran berorientasi proses, ing masyarakat sing otomatisasi didorong AI nyebabake efisiensi lan produktivitas dhuwur, pola pikir owah saka optimasi global menyang optimasi individu.
Iki minangka fenomena sing bisa diarani masyarakat sing dioptimalake sacara individu.
Masyarakat kita duwe macem-macem nilai lan standar umum, kayata aturan, akal sehat, tata krama, lan kawruh umum.
Nanging, yen iki ditrapake kanthi ketat ing kabeh kahanan lan kahanan, bakal ana kesulitan ing pirang-pirang kasus khusus.
Mula, nalika negesake nilai lan standar umum, kita ngidini pertimbangan sing fleksibel gumantung saka kahanan lan kahanan individu.
Iki bisa uga minangka klausa pengecualian sing eksplisit ing aturan, utawa aturan sing nyatakake yen pertimbangan kudu ditindakake saben kasus. Kajaba iku, sanajan ora didokumentasikake kanthi eksplisit, bisa uga minangka pemahaman implisit.
Contone, macem-macem klausa pengecualian kanthi jelas kasebut ing hukum. Kajaba iku, sanajan ora bisa kasebut kanthi jelas ing hukum, ukuman dipengaruhi dening kasus individu liwat sistem peradilan. Kahanan sing ngenthengake yaiku gagasan nggambarake kahanan individu.
Yen dideleng kanthi cara iki, dadi jelas yen konsep optimasi individu, sing wiwitane kalebu mriksa kanthi teliti individualitas kabeh kahanan lan kahanan lan nggawe pertimbangan adhedhasar individualitas kasebut, wis ana ing masyarakat.
Ing sisih liya, pancen ora efisien yen ngadili saben perkara kanthi individu lan kanthi teliti. Mulane, ing jaman nalika efisiensi dhuwur iku wigati, optimasi global digoleki.
Nanging, nalika masyarakat dadi efisien banget liwat AI, nilai ngupayakake optimasi global suda. Lan masyarakat sing dioptimalake sacara individu, ing ngendi pertimbangan sing ati-ati ditindakake kanggo saben kahanan lan kahanan individu, kudu kawujud.
Filosofi Subyektif
Nggawe keputusan sing paling apik adhedhasar kahanan utawa kahanan tegese tinimbang langsung ngetrapake keputusan umum, wong kudu mikir.
Aku nyebut pandangan etika iki, ing ngendi tumindak musyawarah dhewe nduweni nilai, minangka "filosofi subyektif."
Saben kedadeyan mesthi nduweni individualitas sing unik "saiki" lan "ing kene," beda karo kedadeyan liyane. Tanggung jawab sing cocog ditindakake marang "aku" nalika nggawe keputusan sing nimbang individualitas iki.
Nggawe keputusan standar sing nglirwakake individualitas lan cocog karo cetakan, utawa ninggalake musyawarah lan nggawe keputusan sing sembrono, ora etis, preduli saka kualitas asil.
Kosok baline, sanajan asil keputusan nyebabake akibat sing ora dikarepake lan ana kedadeyan sing ala, yen keputusan kasebut cukup dirembug saka macem-macem perspektif lan akuntabilitas wis kawujud, keputusan kasebut dhewe etis.
Mangkono, nalika kita bisa ngluwihi konsep efisiensi lan standardisasi, kita bakal mlebu jaman nalika optimasi individu on-demand, utawa filosofi subyektif, dituntut.
Desain Kerangka
Apa ing filosofi, masyarakat, utawa piranti lunak, kerangka—struktur konseptual—iku wigati kanggo optimasi.
Iki amarga arah optimasi owah gumantung saka perspektif saka subyek saben dideleng lan kepiye dievaluasi.
Saka perspektif optimasi global, kerangka kudu ngabstraksi macem-macem bab kanthi dhuwur lan nggawe sabisa-bisa prasaja. Ing proses abstraksi iki, individualitas ilang.
Ing sisih liya, ing kasus optimasi individu, luwih becik ngerteni lan ngevaluasi kedadeyan utawa subyek saka macem-macem perspektif, disesuaikan karo kedadeyan utawa subyek tartamtu kasebut.
Ing kasus optimasi global, mung sawetara wong sing cukup kanggo nimbang jinis kerangka apa sing kudu digunakake kanggo ngerteni macem-macem perkara.
Umume wong bisa mung ngerti, ngevaluasi, lan ngadili perkara miturut kerangka sing disusun dening sawetara wong kasebut.
Nanging, ing kasus optimasi individu, akeh wong kudu nggawe kerangka kanggo saben perkara individu supaya bisa ngerteni individualitas kanthi bener.
Mula, kemampuan lan katrampilan kanggo ngrancang kerangka bakal dibutuhake dening akeh wong.
Takdir Pamikiran
Nata prekara kanthi cara iki nuduhake masa depan sanajan AI njupuk alih tenaga kerja intelektual sing wis ditindakake manungsa kanthi tradisional, kita ora bisa mandheg mikir.
Kita bakal dibebasake saka tenaga kerja intelektual kanggo produktivitas lan kasugihan materi. Nanging, masyarakat sing dioptimalake sacara individu lan filosofi subyektif bebarengan bakal njaluk supaya kita ngrancang kerangka individu kanggo saben prakara lan mikir kanthi jero.
Iki nempatake kita ing kahanan sing kudu terus mikir, mbok menawa luwih saka ing masyarakat saiki.
AI bisa nindakake tenaga kerja intelektual lan nggawe keputusan sing bisa ditindakake dening sapa wae. Nanging kanggo prakara sing "aku" kudu nanggung tanggung jawab, AI mung bisa menehi informasi, nyedhiyakake kritéria paukuman, utawa menehi saran.
Paukuman pungkasan kudu ditindakake dening "aku". Iki padha karo kepiye, sanajan saiki, wong bisa rembugan karo tokoh panguwasa, wong tuwa, utawa kanca babagan macem-macem keputusan pribadi, nanging ora bisa masrahake paukuman kasebut.
Lan ing jaman efisiensi sing maju banget, ora melu ing paukuman individu sing jero bakal dadi ora bisa ditampa. Iki amarga alesan kesibukan banget kanggo mikir amarga panjaluk urip ora bakal valid maneh.
Ing jaman efisiensi sing maju kasebut, kita ora bakal bisa uwal saka takdir pamikiran.