#بینایی چندبعدی

توانایی هوش مصنوعی در «دیدن» ساختار، الگوها و روابط اطلاعات چندبعدی غیربصری، مانند داده‌های عددی یا نمادها، به گونه‌ای که گویی بینایی انسان اطلاعات فضایی ۲ بعدی یا ۳ بعدی را درک می‌کند. این فراتر از صرفاً پردازش داده است و به معنای یک فرآیند شناختی استخراج بینش‌ها و معنای شهودی از مجموعه‌داده‌های پیچیده با ابعاد بالا است. از منظر مهندسی نرم‌افزار، وضعیتی را توصیف می‌کند که در آن نمایش‌ها و الگوریتم‌های داخلی هوش مصنوعی مستقیماً اشیاء و روابط را در فضای با ابعاد بالا مدل‌سازی می‌کنند و امکان تشخیص الگو و تصمیم‌گیری را در سطحی دشوار برای انسان فراهم می‌کنند.