ارکستراسیون هوش مجازی

فناوری‌ای که کامپیوترهای مجازی را قادر می‌سازد تا روی یک کامپیوتر اجرا شوند، فناوری ماشین مجازی نامیده می‌شود.

با استفاده از فناوری ماشین مجازی، برای مثال، می‌توان چندین کامپیوتر را به صورت مجازی روی یک کامپیوتر فیزیکی واحد به کار گرفت.

متناوباً، می‌توان یک کامپیوتر با معماری متفاوت از یک کامپیوتر فیزیکی را شبیه‌سازی کرد.

مشابه ماشین‌های مجازی، امکان تحقق هوش مجازی بر بستر هوش واقعی نیز وجود دارد. ما این را هوش مجازی می‌نامیم.

به عنوان مثال، هنگام تصور یک مکالمه بین چند نفر، یا هنگام ایفای نقش شخص دیگر، انسان‌ها مهارت هوش مجازی را به نمایش می‌گذارند.

هوش مصنوعی مکالمه‌ای نیز دارای مهارت هوش مجازی است. هنگام تولید دیالوگ بین دو نفر، یا هنگام دستور دادن و وادار کردن یک شخصیت به پاسخگویی، واضح است که هوش مصنوعی کنونی از سطح بالایی از مهارت هوش مجازی برخوردار است.

ارکستراسیون هوش

در سیستم‌های کامپیوتری، ارکستراسیون سیستم با استفاده از ماشین‌های مجازی قابل دستیابی است.

ارکستراسیون سیستم، ساخت و اجرای درخواستی سیستم‌های توزیع شده مشارکتی را امکان‌پذیر می‌سازد که با ترکیب تعداد زیادی از کامپیوترها با مشخصات و عملکردهای مختلف محقق می‌شوند.

این امر امکان تغییرات منعطف در پیکربندی سیستم‌های توزیع شده مشارکتی را فراهم کرده و بهبودها و افزودن ویژگی‌ها را آسان‌تر می‌کند.

در حال حاضر، هنگام به کارگیری هوش مصنوعی مکالمه‌ای، گاهی اوقات از روشی استفاده می‌شود که در آن چندین هوش مصنوعی با نقش‌های مختلف ترکیب می‌شوند تا وظایف سازمانی را انجام دهند.

در این حالت، با به کارگیری فناوری ارکستراسیون سیستم، به طور مشابه آسان‌تر می‌شود تا نقش‌ها و ترکیب‌های چندین هوش مصنوعی به صورت انعطاف‌پذیر تغییر یابد، و این امر بهبودها و افزودن ویژگی‌ها را آسان‌تر می‌سازد.

از سوی دیگر، با به کارگیری هوش مجازی، می‌توان به جای ارکستراسیون سیستم، ارکستراسیون هوش را محقق ساخت.

این بدان معناست که از یک هوش مصنوعی واحد به عنوان موجودیت واقعی استفاده می‌شود، در حالی که در داخل پردازش آن هوش مصنوعی، چندین هوش مجازی با نقش‌های مختلف برای انجام وظایف سازمانی ترکیب می‌شوند.

ترکیب چندین هوش مصنوعی از طریق ارکستراسیون سیستم نیازمند توسعه سیستم است.

در مقابل، ارکستراسیون هوش تنها با دستورالعمل‌های سریع (prompt) قابل تکمیل است و نیازی به توسعه سیستم ندارد.

با ارائه دستورالعمل‌ها از طریق یک رابط چت معمولی، وظایف سازمانی را می‌توان از طریق ارکستراسیون هوش محقق ساخت.

این امر امکان بهبودها و افزودن ویژگی‌های حتی منعطف‌تر و سریع‌تری را نسبت به ارکستراسیون سیستم فراهم می‌کند.

تأمل نهایی

کاربرد ارکستراسیون هوش تنها به حذف توسعه سیستم در هنگام فعال‌سازی هوش مصنوعی برای انجام وظایف سازمانی محدود نمی‌شود.

با دستور دادن به هوش مصنوعی برای "فکر کردن" با استفاده از مهارت‌های ارکستراسیون هوش خود، آن را به تأمل تشویق می‌کند.

این تأمل مربوط به ترکیب چندین قطعه اطلاعات نیست، بلکه درباره ترکیب دیدگاه‌های متعدد است.

علاوه بر این، با بهره‌گیری از ویژگی‌های ارکستراسیون هوش، می‌توان به هوش مصنوعی دستور داد تا بهبود و افزودن ویژگی‌ها، یا حتی کنار گذاشتن و بازسازی نقش‌ها و ساختارهای چندین هوش مجازی را به طور مکرر تکرار کند.

این امر امکان آزمون و خطا را در خود روش تأمل فراهم می‌کند و به تأمل نهایی منجر می‌شود.

تأمل نهایی می‌تواند سوءتفاهم‌ها و خطاها را کاهش دهد، دقت تفکر را بهبود بخشد، و دامنه تفکر را از طریق دیدگاه‌های چندوجهی گسترش دهد. علاوه بر این، واکنش شیمیایی حاصل از ترکیب اطلاعات و دیدگاه‌های متعدد می‌تواند به کشفیات جدید و بروز خلاقیت منجر شود.

نتیجه‌گیری

هوش مجازی به یک مدل واحد هوش مصنوعی اجازه می‌دهد تا هنگام تأمل، دانش مربوط به نقش‌ها و وظایف را تغییر دهد، بدین ترتیب فعالیت‌های فکری سازمانی پیشرفته را بدون نیاز به ارکستراسیون سیستم ممکن می‌سازد.

از طریق تأمل سازمان‌یافته، هوش مصنوعی می‌تواند تجربیات شکست‌خورده را تحلیل و انباشته کند تا دانش خود را به‌روزرسانی کند، و در محدوده توکن‌های ورودی برای حافظه کوتاه‌مدت، می‌تواند دانش را خلاصه‌سازی کرده و اطلاعات منسوخ را سازماندهی کند.

این امر به طرز چشمگیری مواردی را که هوش مصنوعی می‌تواند واقعاً به عنوان جایگزین انسان برای انجام وظایف در محیط‌های کسب‌وکار عمل کند، افزایش خواهد داد.